نقش اضطراب، افسردگی، خویشتن داری در خوردن و عادت های غذایی در پیش بینی چاقی و اضافه وزن در گروهی از زنان کارمند شهر اصفهان

سابقه و هدف: شیوع چاقی و اضافه وزن در ایران در حال افزایش است. چاقی اثر نامطلوبی بر سلامتی داشته و عامل خطرزای بسیاری از بیماری های جسمانی مانند بیماری های قلبی، دیابت و برخی انواع سرطان است. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش افسردگی، اضطراب، خویشتن داری در خوردن و عادت های غذایی در پیش بینی چاقی و اضافه وزن در گروهی از زنان کارمند در اصفهان بود. مواد و روش ها: تعداد 198 زن کارمند از سازمان های دولتی شهر اصفهان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه ابتدا به وسیله ترازوی دیجیتال و قدسنج از نظر وزن و قد ارزیابی شدند و نمایه توده بدنی آنها به دست آمد و سپس از آنها خواسته شد پرسشنامه های تحقیق شامل مقیاس خویشتن داری (restraint scale) ، آزمون افسردگی بک (beck depression inventory)، مقیاس اضطراب اشپیل برگر (spielberger state-trait anxiety inventory) و پرسشنامه عادت های غذایی (eating habits questionnaire) محقق ساخته را تکمیل کنند. داده های تحقیق با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و نیز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین سنی آزمودنی ها 5/42(sd=7.2)  بود و آنها در دامنه سنی 25 تا 65 قرار داشتند. بیشتر زنان کارمند مورد مطالعه در دامنه وزن طبیعی قرار داشتند (5/69%). نتایج تحقیق همچنین نشان داد که با افزایش سن نمایه توده بدنی افزایش داشت و حدود 25 درصد از گروه نمونه نیز عادت های غذایی ناسالم داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین متغیرهای مستقل فقط خویشتن داری در خوردن غذا و سن قادر بودند چاقی و اضافه وزن را به طور معنی داری پیش بینی نماید. اما، متغیرهای عادت های غذایی، اضطراب و افسردگی قادر نبودند چاقی و اضافه وزن را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد زنانی که سن بیشتری داشتند و در خوردن غذا خویشتن داری می کردند اضافه وزن بیشتری داشتند. واژگان کلیدی: چاقی، خویشتن داری، عادت های غذایی، اضطراب، افسردگی